Proteza na implantach

Dynamiczny rozwój implantologii sprawia, że leczenie protetyczne bezzębnej szczęki i żuchwy, nie wiąże się z koniecznością odbudowy utraconych zębów za pomocą typowej, osiadającej protezy ruchomej, która nie przywraca w pełni funkcji ani estetyki utraconych tkanek.  

Najczęstszą skargą wśród pacjentów użytkujących wyjmowane protezy jest nadmierna ich ruchomość i kołysanie się podczas jedzenia, mówienia czy śmiania się. Wiąże się z tym utrudnione wymawianie pewnych głosek, odgryzanie i rozdrabnianie pokarmu, a także dyskomfort psychiczny i fizyczny z powodu niedopasowanego uzupełnienia. Ponadto, rozległa płyta protezy może przyczyniać się do powstawania odleżyn i otarć w jamie ustnej, ponieważ wywierana siła podczas zwierania szczęk przenoszona jest bezpośrednio na błonę śluzową, która nie jest przystosowana do przyjmowania tak nadmiernego obciążenia. Biorąc pod uwagę powyższe niedogodności proteza całkowita wsparta na implantach (wszczepach) jest najwygodniejszym i najbardziej estetycznym rozwiązaniem przeznaczonym do leczenia bezzębia.

Planowanie leczenia

Leczenie implanto-protetyczne, jak sama nazwa wskazuje, wymaga zarówno leczenia chirurgicznego jak i protetycznego. Po przeprowadzeniu badania i wstępnej kwalifikacji do tego typu leczenia, zleca się wykonanie badań dodatkowych, przede wszystkim CBCT (komputerowej tomografii  stożkowej) lub zdjęcia pantomograficznego. Dzięki niej lekarz dokładnie ocenia ilość i jakość kości wyrostka bezzębnej szczęki i żuchwy. Na tej podstawie planuje miejsca, w które zostaną „wkręcone” implanty. Niekiedy do przywrócenia w pełni funkcjonalnej, długotrwałej i estetycznej wydolności  narządu żucia niezbędne są również dodatkowe zabiegi chirurgiczne, m.in. regeneracja i odbudowa utraconej kości i tkanek miękkich (augumentacja). O tych zabiegach pacjent jest informowany przed rozpoczęciem leczenia.

Ile implantów należy „wkręcić” ? 

Minimalnym rozwiązaniem w leczeniu bezzębnej żuchwy jest wszczepienie dwóch implantów, a w szczęce czterech. Niekiedy, w celu uzyskania większej stabilności przyszłej protezy w jamie ustnej, wymagana jest większa ich liczba. O tej konieczności decyduje lekarz po dokładnym przeanalizowaniu wyników badań i skanów tomografii komputerowej. Przyszła proteza zakładana jest na specjalne zatrzaski umocowane na implantach lub na zespolenie kładkowe, tzw. belkę, która łączy wszystkie wszczepy. Zapewniają one najwyższy stopień stabilizacji, a przy okazji umożliwiają jej zdejmowanie, co ułatwia dokładne oczyszczanie tego uzupełnienia.

Proteza tradycyjna czy mocowana na implantach?

Tradycyjna proteza osiadająca nie jest najlepszym rozwiązaniem w leczeniu bezzębia. Mimo wielu wad jest nadal często wybieraną opcją wśród pacjentów, przede wszystkim ze względu na niski koszt jej wykonania oraz ewentualnej naprawy. Zapewnia również estetyczną rekonstrukcję utraconego uzębienia.  Z kolei proteza mocowana na implantach przekazuje siły podczas żucia w sposób fizjologiczny, nie doprowadzając do zaników kości, ani urazów dziąseł i błony śluzowej. Dzięki zastosowanym zatrzaskom zapewnia stabilne i sztywne umocowanie, co eliminuje konieczność stosowania klejów, a także ryzyko wypadnięcia czy przemieszczania się protezy podczas jedzenia, mówienia czy śmiania się. Brak stałego zacementowania jej w jamie ustnej daje komfort lepszego utrzymania higieny. Kolejną zaletą jest możliwość ograniczenia zasięgu płyty(rozmiarów) w porównaniu do tradycyjnej protezy osiadającej. Budowa ta zapewnia lepsze odczucia smaku, temperatury, a także szybszą adaptację i mniejsze problemy z wymową. Do wad tego rozwiązania leczniczego należą z pewnością: obciążenia zabiegiem chirurgicznym, większa liczba wizyt klinicznych, wyższy koszt wykonania w porównaniu do tradycyjnych protez całkowitych, a także konieczność wymiany elementów retencyjnych (zatrzasków) po upływie pewnego czasu użytkowania protezy.

Jeśli masz pytania skontaktuj się z naszym ekspertem pod numerem

668 000 896

lub emailem

implanty@centrumdemed.pl