Specjaliści uważają, że implantacja jest najbardziej naturalnym sposobem przywrócenia stanu uzębienia, ponieważ zastąpiona zostaje nie tylko koronowa cześć zęba, ale również część korzeniowa, więc wszystkie składowe naszego układu stomatognatycznego pracują w zwykły sposób, tak, jak wymyśliła natura. Metoda pozwala rozwiązać każdy typ braków zębowych, zaczynając od braku jednego zęba i kończąc bezzębiem.
Brak jednego zęba.
Brak jednego zęba do niedawna był uważany za najcięższy przypadek w stomatologii, ponieważ rozwiązanie wymagało oszlifowania bogu ducha winnych zębów.
Na przykład, żeby wykonać most protetyczny (który składa się z parę koron) trzeba oszlifować dwa żywe zęby, żeby stały się filarami – oporą. Implantacja pozwala uniknąć oszlifowania zębów. Implant instaluje się w kość, a na niego zakłada się uzupełnienie protetyczne. Sąsiednie zęby pozostają nietknięte czyli zdrowe i żywe.
Rozwiązanie: klasyczna implantacja zębów jest zalecana przy braku jednego zęba, ponieważ ta metoda jest perfekcyjna pod względem estetyki. Obowiązkowe wymaganie to wystarczająca objętość kości – jeśli jej brakuje, to trzeba wykonać zabieg przeszczepu kości. Średnio leczenie trwa od 4 do 6 miesięcy, a w przypadku braku kości od 7 do 9 miesięcy.
Ząb, który należy usunąć.
Jeśli lekarz stomatolog zakwalifikował ząb do ekstrakcji, na przykład w przypadku nadmiernej ruchomości zęba lub przy zmianach, które nie poddają się leczeniu zachowawczemu lub endodontycznemu, to należy to zrobić, a po – niezwłocznie, a lepiej przed, przemyśleć postępowanie. Współczesne metody pozwalają „otrzymać” nowy ząb zamiast starego bardzo szybko, pacjent nawet nie zdąży zauważyć że nie ma zęba, będzie mógł normalnie uśmiechać się i jeść. W tkance kostnej nie zdąży rozpocząć się proces resorpcji, ponieważ implant całkowicie zamieni korzeń zęba.
Rozwiązanie: W danym przypadku klinicznym jest stosowana implantacja natychmiastowa – implant instaluje się w miejsce, gdzie w przeszłości był ząb. Postępowanie dalej zależy od stanu tkanki kostnej, całego organizmu i wybranej techniki:
- metoda klasyczna: na etapie wszczepiania implantu, który trwa od 3 do 4 miesięcy jest instalowane tymczasowe uzupełnienie protetyczne, które wymienia się na stałe uzupełnienie po całkowitej regeneracji kości.
- implantacja ekspresowa – «immediate load» z natychmiastowym obciążeniem na 3-4 dzień po instalacji implanta mocuje się uzupełnienie stałe z metaloplastyku – lekkiego materiału, który nie wywiera dużego obciążenia na kość. Jednak protezę wyłącza się ze zgryzu, czyli uzupełnienie jest nieco krótsze, niż reszta zębów. Pozwala to zmniejszyć obciążenie na kość.
Bezzębie: brak zębów w jednym lub obu łukach zębowych.
Do wynalezienia implantacji pacjenci mieli tylko jedno rozwiązanie – uzupełnienie zdejmowane. Taki rodzaj uzupełnień jest stosowany i teraz, ponieważ nie wymaga dużych nakładów finansowych. Niestety ma dużo wad: kość pod protezą ulega resorpcji, więc wyrostek zanika. Poza tym takie protezy nie są wygodne, robią otarcia na błonie śluzowej, mogą wypaść z buzi, i czasem widać że osoba ma sztuczną szczękę.
Implantacja jest drogą, ale perfekcyjną metodą alternatywną. Metoda ta pozwala obciążyć kość, a także zamocować nie tylko uzupełnienia stałe, ale również zdejmowane, które będą pewnie zamocowane i będą wyglądać naturalnie i estetycznie.
Rozwiązanie: metoda klasyczna – Żeby zamocować protezę, która zastąpi cały luk zębowy, należy zamocować 4-8 implantów w jednej szczęce. U pacjentów z bezzębiem w 99% przypadków zachodzi resorpcja tkanki kostnej z powodu noszenia uzupełnień ruchomych i braku obciążenia. Więc najczęściej przed zabiegiem należy przeszczepić kość – co pociągnie za sobą dodatkowe koszty i czas, dopiero po tym zabiegu można przystąpić do implantacji.
implantacja ekspresowa z natychmiastowym obciążeniem – jest to lepsza metoda, ponieważ przeszczep nie będzie wymagany. Są wymagane bazalne lub inne używane w natychmiastowej implantacji implanty, które zostaną zamocowane w najbardziej głęboką cześć kości. Implanty są wszczepiane w kość, więc tkanka kostna nie tylko nie ulega osłabieniu, a nawet robi sie bardziej zbita wokół implanta. Konstrukcje są mocowane pod kątem, wiec pojawiają się idealne warunki dla stabilizacji pierwszorzędowej i można je obciążać po 3-4 dniach przez uzupełnienia stałe.
Brak zębów w odcinku przednim.
W przypadku braków zębów w odcinku przednim najważniejszym wymaganiem jest estetyka, ponieważ mianowicie te zęby są widoczne podczas uśmiechu. Więc zadaniem lekarza jest zrobić tak, żeby zęby wyglądały naturalnie.
Rozwiązanie: metoda klasyczna – jest to metoda z wyboru, ponieważ mianowicie ta metoda pozwala odbuwać tkanki twarde zęba w najbardziej estetyczny sposób. Dopóki implanty goją się, lekarz dentysta formuje błonę śluzową, wynikiem czego jest naturalny wygląd nie tylko zębów, ale i dziąsła.
Braki zębów w odcinku bocznym.
W przypadku braków zębów bocznych, które są strefami podparcia i które są najważniejsze w akcie żucia głównym zadaniem lekarza dentysty jest przywrócenie funkcjonalności w taki sposób, żeby pacjent mógł jeść wszystko bez ograniczeń.
Rozwiązanie: metoda klasyczna – jest to długotrwały proces, przed którym najczęściej wymagany jest przeszczep kości.
implantacja ekspresowa – jest to metoda z wyboru, ponieważ pozwala wyeliminować zabieg przeszczepu kości. Podczas instalacji implant nie wsadza się do przygotowanego wcześniej miejsca lecz wkręca się. Oprócz tego takie implanty można zainstalować nawet pod katem. W wyniki mają perfekcyjną stabilizację pierwszorzędową, a obciążać je można odrazy, nie czekając na całkowite wygojenie. Mianowicie obciążenie pozwala uruchomić procesy w kości, która bardzo szybko ją regenerują.
Znaczna ruchomość zębów.
Jeśli zęby są ruchome, implantacja jest możliwa, ale zależy to od stanu tkanek otaczających ząb. Zęby stają się ruchome z powodu zapalenia dziąseł i choroby przyzębia, co za tym idzie uszkodzenia aparatu zawieszeniowego zęba. Zapalenie może przejść po instalacji implantu na kość wokół implantu, konsekwencją czego jest odrzucenie implantu, co mija się z celem. Więc najlepiej usunąć zęby ruchome, odczekać, żeby tkanki zregenerowały się i wygoiły i przystąpić do klasycznej metody lub skorzystać z metody ekspresowej.
Ruchomy most niepodlegający naprawie.
Jeśli most jest ruchomy, należy go usunąć. Najprawdopodobniej przyczyną jego ruchomości jest słaba opora zębów filarowych. W takim przypadku należy usunąć most, jak również zęby filarowe, ponieważ nie dadzą rade jeszcze raz wytrzymać obciążenia. Więc trzeba będzie uzupełnić istniejące braki plus braki tych dwóch zębów. W zależności od tego, gdzie znajdował się most – w odcinku przednim czy bocznym – wybiera się metodę implantacji.
Każdy przypadek kliniczny jest wyjątkowy, więc żeby podjąć decyzję, należy udać się do lekarza stomatologa, który zleci dodatkowe badania i ustali plan leczenia, uwzględniając stan uzębienia, stan ogólny pacjenta, przeciwwskazania, a także możliwe powikłania.
