Jak wiadomo, w implantacji najczęstszym problemem jest brak wystarczającej objętości kości, co jest najczęściej poprawiane za pomocą podnoszenia dna zatoki szczękowej lub osteoplatyki. Osteoplastykę można wykonać na rożne sposoby. Jeden z nich to przeszczep kości.
Autogenny przeszczep kości – jest to przeszczep własnej kości w miejsce tkanki, która zanikła z tego lub innego powodu. Kość jest pobierana z żuchwy w okolicy kąta lub z bródki pacjenta i jest przenoszona do miejsca biorczego, gdzie występuje deficyt kości. Taka procedura ma zastosowanie, jeśli wyrostek zębodołowy jest zdeformowany czyli jego szerokość lub/i wysokość są zmniejszone, a zabieg implantacji zęba nie jest możliwy.
Przyczyny, doprowadzające do zaniku tkanki kostnej:
- utrata zębów – jeśli w wyrostku nie ma zęba, pełniącego swoje funkcje, to w jego miejscu zaczyna się proces destrukcji;
- choroba przyzębia – płytka nazębna, jak również kamień prowadzą do namnażania się drobnoustrojów chorobotwórczych, co prowadzi do niszczenia tkanki kostnej wokół zęba, a nawet może przyczynić sie do jego utraty;
- uraz – osoba po urazie traci ząb, jak również tkankę, w której ten ząb tkwił;
- użytkowanie protez ruchomych – tak lub inaczej podczas użytkowania protez ruchomych nieuchronnie postępuje zanik tkanki kostnej.
W jakich przypadkach przeprowadza się autogenny przeszczep kości?
Lekarz dentysta, chirurg stomatolog, za pomocą tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) ocenia jakość i objętość podłoża kostnego. Jeśli wymiary nie są wystarczające, jednym z rozwiązań jest przeprowadzenie autogennego przeszczepu kości. Przeszczep można wykonać w każdym miejscu wyrostka zębodołowego za pomocą nowoczesnych metod chirurgicznych.
Czy warto?
Jeśli tkanka kostna jest zdeformowana z powodu utraty zębów, a jest planowana implantacja, to ta metoda daje bardzo dobre wyniki w odbudowie kości. Często można obejść się prostszą metodą, jak na przykład sterowaną regeneracją kości, w której są stosowane substytuty kości. Ale są przypadki, w których autogenny przeszczep jest wymagany.
Procedura:
Z powodu jej czasu trwania (zabieg trwa od 1.5 do 3 godzin), procedura odbywa się w sedacji dożylnej, w tzw. płytkiej narkozie, a także w znieczuleniu miejscowym. Więc pacjent jest uspokojony, a zabieg bezbolesny. Najpierw lekarz przecina tkanki miękkie, aby zobaczyć i ocenić kość, następnie pobiera bloczek kostny z wybranej i odwarstwionej wcześnie okolicy i przenosi do miejsca biorczego, za czym mocuje za pomocą specjalnych śrubek. Jeśli jest to wymagane, to przeszczepiona kość pokrywa się materiałem kościozastępczym i zostaje przykryty membraną. Rany należy zaopatrzyć w szwy.
Co się dzieje w miejscu, z którego została pobrana kość?
W tym miejscu tworzy się skrzep, za czym zaczyna tworzyć się nowa tkanka kostna. Regeneracji podlega kolo 70 % objętości kości. Jeśli został pobrany duży fragment, to nowo powstały ubytek zapełnia się materiałem kościozastępczym, żeby odnowić jak największa objętość utraconej tkanki. Fragmenty tkanki kostnej mogą zostać pobrane ponownie z tego samego miejsca po 7-9 miesiącach.
Po zabiegu.
Po operacji znieczulenie przestaje działać i pacjent może odczuwać lekki ból, pojawi sie obrzmienie tkanek (największe na trzeci dzień po zabiegu), wiec po zabiegu lekarz dentysta wypisuje antybiotyk, który ma za zadanie zabezpieczyć ranę przed infekcją, i środki przeciwbólowe. Za 7-10 dni pacjent powinien zgłosić się na zdjęcie szwów. Po 4 miesiącach można zainstalować implant, jeszcze po 4 miesiącach można zainstalować łącznik.
Mija trochę czasu i już można pobierać wyciski dla przyszłej protezy. Po zabiegu należy unikać palenia papierosów, ponieważ to pogarsza wynik zabiegu, przynajmniej dwa tygodnie przed operacją i cztery miesiące po. Parę dni po zabiegu należy ograniczyć wysiłek, unikać uprawiania sportu i sauny.
Oczywiście istnieją przeciwwskazania, kiedy autogenny przeszczep kości nie jest zalecany. Przeciwwskazania:
- nałogowe palenie papierosów;
- niewyrównana cukrzyca;
- przewlekłe choroby tkanki łącznej, które zaburzają ukrwienie tkanek.
Rozszczep kości jest niezbędny w szczególnych przypadkach, najczęściej po rozległych urazach. Z biegiem czasu szybko pogarsza się podłoże kostne: szerokość i wysokość ulegają zmniejszeniu, wiec szansa na pomyślną instalację implantu jest bardzo mała. Po utracie zęba należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza i wtedy implantacja pewnie będzie przeprowadzona bez dodatkowych zabiegów. Wiec zaleca się szybka odbudowa utraconych zębów, wtedy zostanie zachowana estetyka, a zabieg będzie prostszy, szybszy i pociągnie za sobą mniej kosztów.
